اول مهر .. اول دبستان.. جشن شکوفه ها

دختر بینظیر من امروز اولین ورود به مدرسه رو تجربه کردی.

روزی گذشت که من از ابتدای تولدت نگران این آغاز بود و امیدوارم من رو ببخشی که شاید تمام تلاشم رو نکردم که جایی بهتر و در شرایط رفاهی بهتر باشی.

از لحظه ای که فرم پوشیدی.. گریه ام گرفت. گریه ای که محصول دلواپستی... حسرت گذر روزهای کودکی تو،و یا شاید کم کم دورشدنت از من بود.

با تمام وجود دوستت دارم و هر لحظه ستایشت میکنم. امیدوارم تمام عشق من رو روزی با تجربه شیرین عاشقانه مادری ، درک کنی و باورت بشه که همیشه خواستم بهترین باشم... اما نتوانستم و مرا ببخشی.