۸ خرداد ۹۸

اینروزها خیلی ذهنم مشعول تصمیم تک فرزند داشتن..

گاهی میگم آیا تو از نتیجه این تصمیم خوشحال خواهی بود..

آیا تنهایی برای تو  آزاردهنده نمیشه؟

اینکه تنها باشی اما از جهت مالی و رفاهی زندگی نسبی خوبی داشته باشی خوبه

آیا اگر خواهر یا برادری داشته باشی من میتونم اون رو خوب تربیت کنم

و اصلا الان اگر بچه دار بشم... سنم کفاف میده که بزرگش کنم و یا مجبورم زود تنهاتون بزارم.

گاهی تمام وجودم ترس میشه... ترس از تنهایی تو...

من همیشه عاشق داشتن خانواده شلوغ بودم... عاشق رفت و امد مهمونی... و همه هراس من تنهایی بود و هست...

اما امروز ترس ازآینده تو من و میکشه به سمتی که سراع بچه دوم نرم... یا شاید هم ترس خستگیهای ناشی از تنهایی بزرگ کردن یه بچه دیگه... یا ترس از اشتباهات تربیتی محتمل...

امیدوارم هر تصمیمی که گرفتم به نفع تو باشه تا بتونم خودم و در قبال تو ببخشم و تو هم از من ناراحتی نداشته باشی..

دوستت دارم و خدا میدونه جقققدر از داشتنت خوشحاللم... عمت و نبینم گلکم.



این عکس و امروز گرفتم... میخواستی موهات و مثل السا درست کنم برات..